Radiotherapie (ook bestraling genoemd) is een medische behandeltechniek die door middel van röntgenstralen met een hoge energiewaarde kankercellen (tumorcellen) vernietigt of in hun groei vertraagt. Meer dan de helft van alle kankerpatiënten heeft op een bepaald moment tijdens zijn ziekte radiotherapie nodig.

Radiotherapie veroorzaakt DNA schade van de cellen, waardoor deze beschadigd en uiteindelijk vernietigd worden. Alle weefsels zijn – in verschillende mate – gevoelig voor de werking van de stralingen. Dat geldt zowel voor gezonde als voor weefsels die door kanker zijn aangetast. De stralingen zullen een groter aantal cellen vernietigen in de weefsels met een hoger celvernieuwingsgehalte (de meeste kankers). Gelukkig zijn de herstelmechanismen van kankercellen meestal minder efficiënt, zodat de beschadiging hier efficiënter is. Hierdoor slaagt deze behandeling erin de kanker te vernietigen terwijl de gezonde weefsels zich in stand kunnen houden. (bron: VVRO)

Maar liefst 95% van de kankerpatiënten die behandeld worden met ioniserende stralingen ontwikkelingen een vorm van radiodermatitis.

De ernst van acute radiodermitis wordt geobjectiveerd volgens 4 graden. Het classificatiesysteem van de World Health Organisation (WHO) is belangrijk om zo een wondbeleid aan de verschillende graden te koppelen, zodat er een éénlijnig beleid kan gevolgd worden door de zorgversterker.

WHO classificatiessysteem: